Gebouw 't einde van de wereld - Cris van Amsterdam

Wanneer de liftdeuren open gaan, word je verrast door de details en de verfijning

‘Gebouw het Einde van de Wereld’ is een van de vele iconische gebouwen van Amsterdam
Een pand met allure en een rijke geschiedenis. Het werd destijds gebouwd voor Mathieu Daemen, een handelaar in fournituren, tapijten, linoleum en meubelstoffen, aan het begin van de 20^e eeuw. Recent zijn er kantoorruimtes in gerealiseerd en tekende Cris voor het ontwerp van de vernieuwde entree, het trappenhuis en de lift.

De pui, met daarin de entreedeuren, is statig. De messing staanders en liggers hebben iets weg van een klassiek bankgebouw. Bij binnenkomst valt direct de hoogte op, waarbij je langs de raampartij van de gevel omhoog kunt kijken. Om de entree transparanter te maken en contact te leggen met de verschillende etages, stelde Cris voor om een deel van de verdiepingsvloeren open te maken. Op deze manier stroomt het licht rijkelijk binnen.
Het patroon op de liftdeuren is geïnspireerd op de markante muurankers aan de buitengevel. Het interieur van de lift is magisch door de spiegels rondom.

De zwart-wit foto’s aan de wand, maken van de trapopgang een beleving

“De wanden van het trappenhuis heb ik bekleed met een bonte verzameling zwart-wit foto’s met ‘Amsterdam’ als thema. Het heeft iets weg van een galerie of museum en je ziet als bezoeker elke keer wat anders”. De wandarmaturen zijn van Wever & Ducré, een tijdloos ontwerp van Jules Wabbes (1968). “Tijdens een eerder project aan het Rokin was ik erg gecharmeerd van het trappenhuis van een voormalige Vleeshal. Dit trappenhuis was mijn referentie om dit smeedijzeren hekwerk te ontwerpen, voorzien van prachtige details. Het sluit naadloos aan bij de oorspronkelijk architectuur van dit pand. Alsof deze balustrade hier altijd zo heeft gestaan”.